Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26-01-2017 r. – 1462-IPPB4.4511.1302.2016.1.JM

Obowiązki płatnika związane ze skutkami podatkowymi udzielenia rabatów na wypoczynek

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych ze skutkami podatkowymi udzielenia pracownikom i członkom ich rodzin rabatów na wypoczynek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka powstała w wyniku likwidacji zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych, co związane było ze zmianami w ustawie o finansach publicznych. Wnioskodawca jest Spółką Skarbu Państwa, w której prawa i obowiązki wspólnika wykonuje Agencja (dalej: „A ”). Działalnością podstawową Spółki jest zarządzanie obiektami noclegowymi, turystycznymi i miejscami krótkotrwałego zakwaterowania. Przedmiotem podstawowej działalności Spółki jest organizacja i zabezpieczenie wypoczynku, w tym także na rzecz środowiska wojskowego, w szczególności:

• organizacja wczasów,

• organizacja szkoleń i konferencji,

• organizacja wypoczynku dla środowiska wojskowego w zakresie uzgodnionym z A .

Spółka świadczy usługi w zakresie:

• realizacji programów osłonowych dla żołnierzy wojskowych i członków ich rodzin,

• zabezpiecza bazy do organizacji szkoleń i konferencji, odpraw i narad dla komórek i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej,

• organizacji różnych form wypoczynku dla żołnierzy zawodowych, emerytów i rencistów wojskowych, pracowników wojska, emerytów i rencistów,

Spółka koncentruje swoją działalność na usługach turystycznych, w szczególności usługach noclegowych i gastronomicznych oferowanych w postaci wczasów. Oferta Spółki poza zakwaterowaniem obejmuje również bogate programy kulturalno – rozrywkowe, zajęcia rekreacyjno – sportowe, wczasy rehabilitacyjne, klimatyczne i lecznicze.

Spółka corocznie przygotowuje szereg ofert wypoczynkowych dla swoich gości, m.in. ofertę indywidualną, oraz oferty specjalne. Oferta indywidualna skierowana do wszystkich klientów indywidualnych i obejmuje ofertę wypoczynkową we wszystkich ośrodkach należących do Spółki w zakresie nie objętym ofertą specjalną. Oferta specjalna obejmuje m.in. wczasy lecznicze, wypoczynek bożonarodzeniowy, sylwestrowy itp.

Spółka przyjęła regulamin modyfikacji cen za usługi świadczone w oddziałach Spółki (dalej: „Regulamin”) mający na celu określenie zasad udzielania rabatów za usługi oraz zwiększania cen za usługi względem obowiązujących na dany rok kalendarzowy cenników. Zgodnie z Regulaminem do udzielania rabatów cenowych za usługi, we wszystkich formach, upoważniony jest Zarząd Spółki, Dyrektorzy Oddziałów, a także osoby upoważnione przez Zarząd lub Dyrektorów Oddziałów.

Rabaty dotyczą wszystkich osób/podmiotów korzystających z usług Spółki, w tym osób wobec których na podstawie regulacji obowiązujących w Spółce mają zastosowanie cenniki dotyczące preferencyjnych warunków dla środowiska wojskowego. Podstawą do obliczenia wysokości rabatu są zatwierdzone przez Zarząd Spółki cenniki obowiązujące dla danej osoby/podmiotu. Rabaty przyznawane są według następujących zasad:

1. Zarząd Spółki może udzielić rabatu cenowego w wysokości według własnego uznania;
2. Dyrektor oddziału, ma prawo udzielić rabatu cenowego do wysokości 50% ceny brutto;
3. Pracownik oddziału, na podstawie wewnętrznej regulacji Dyrektora oddziału ma prawo udzielić rabatu do wysokości 10% ceny brutto.

Spółka zastrzegła w Regulaminie, że cena po udzieleniu rabatu nie może być niższa od kosztu zmiennego osobodnia powiększonego o podatek VAT, z wyłączeniem rabatów udzielonych przez Zarząd Spółki.

Ponieważ popyt na usługi indywidualnych i grupowych pobytów wczasowych cechują w dużej mierze wahania sezonowe, Spółka stosuje pewne formy łagodzenia negatywnych skutków sezonowości by ograniczyć wahania w swojej działalności. W tym celu stosuje przedsezonowe i posezonowe obniżki cen w formie rabatów, w celu zwiększenia popytu na usługi poza głównym sezonem turystycznym.

Zarząd korzystając z posiadanych uprawnień przyjął uchwałę w przedmiocie udzielenia rabatów pracownikom Spółki i członkom ich rodzin (dalej: „Uchwała”). Zgodnie z Uchwałą Zarząd postanowił udzielić pracownikom oraz ich małżonkom i dzieciom rabatu na korzystanie z obiektów wypoczynkowych Spółki. Spółka ustaliła, że rabat wyniesie 50% ceny przewidzianej dla danego miejsca noclegowego, wynikającej z zatwierdzonego przez Zarząd Spółki cennika usług, świadczonych przez ośrodki wypoczynkowe w danym roku kalendarzowym według standardowej oferty (dalej: „Rabat”). Na takich samych warunkach jak pracownikom Spółki Rabat przyznawany jest również członkom ich rodzin, tj. małżonkowi i dzieciom. Przyznawanie Rabatów na usługi ma na celu propagowanie zdrowego stylu życia wśród pracowników i członków ich rodzin oraz zachęcanie ich do skorzystania z bogatej oferty wypoczynkowej Spółki. Spółka chce dotrzeć ze swoimi usługami do szerokiego kręgu osób i zachęcać ich do korzystania z oferty Spółki, a co za tym idzie liczy na zwiększenie obrotów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Rabat, który Spółka udzieliła pracownikom Spółki oraz członkom ich rodzin (małżonkom i dzieciom) na korzystanie z obiektów wypoczynkowych Spółki stanowi dla nich przychód, jako częściowo nieodpłatne świadczenie, a w związku z tym czy Spółka jest zobowiązana do pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, w związku z przyjętą Uchwałą Zarządu w przedmiocie udzielenia Rabatu pracownikom Spółki i członkom ich rodzin (małżonkom i dzieciom), rabaty nie będą stanowiły ani dla pracowników, ani dla członków ich rodzin przychodu z częściowo nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, w przypadku pracowników Spółka nie jest zobowiązana z tego tytułu do pobrania zaliczki na podatek dochodowy, a w przypadku członków ich rodzin – sporządzać informacji PIT – 8C.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeźeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenie jest częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tego świadczenia, ustaloną według zasad określonych powyżej w art. 11 ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ustawy o PIT).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 ustawy o PIT, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 ustawy o PIT. Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, że przepis ten zawiera jedynie przykładowe wyliczenie przychodów.

W myśl art. 12 ust. 1 i ust. 4 ustawy o PIT, za pracownika w rozumieniu tej ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy. Zatem do przychodów ze stosunku pracy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez pracownika świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody, niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 32 ustawy o PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W ustawie o PIT brak jest definicji pojęcia „rabat”. Posługując się słownikowym znaczeniem „rabat” oznacza: „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996 r.).

W realiach gospodarczych rabat oznacza potocznie pewną obniżkę ceny zakupu towaru lub usługi.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2013 r. poz. 385) ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyrażonym w interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia 2016 r. (Nr IPPB4/4511-1009/16-2/MS) cyt. „podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu art. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba, nie związana z pracodawcą”. Podobne stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wynika z interpretacji indywidualnej z dnia 30 sierpnia 2016 r. (Nr IPPB4/4511-1025/16-2/MS).

W przedstawionym stanie faktycznym w skutek podjęcia Uchwały przez Zarząd pracownicy Spółki i członkowie ich rodzin (małżonek i dzieci) otrzymali rabat na korzystanie z oferty wypoczynkowej Spółki. Przedmiotowy rabat nie jest adresowany tylko i wyłącznie do pracowników Spółki, lecz do szerszego grona beneficjentów. Przedmiotowy rabat nie odbiega w sposób istotny od innych rabatów, które Spółka udziela pozostałym klientom. Wymaga podkreślenia fakt, że rabat dla pracowników wpisuje się w ogólną politykę rabatową sformułowaną w Regulaminie. Zgodnie z Regulaminem rabaty na usługi wypoczynkowe skierowane są do wszystkich osób/podmiotów korzystających z usług Spółki, w tym także dla osób wobec których na podstawie regulacji obowiązujących w Spółce mają zastosowanie cenniki dotyczące preferencyjnych warunków dla środowiska wojskowego. Ponadto rabat o podobnej wysokości (do 50% ceny), jak rabat dla pracowników, może udzielić Dyrektor oddziału Spółki dowolnie wyłonionej przez siebie grupie klientów, co potwierdza fakt, że krąg osób uprawnionych do korzystania z rabatów jest nieograniczony.

W przedstawionym stanie faktycznym, skutkiem uzyskania rabatu będzie obniżenie ceny na usługi wypoczynkowe, co zwiększy konkurencyjność usług świadczonych przez Spółkę.

W wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) orzekł, że w kwestii zgodności art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy o PIT, z art. 2 i art. 27 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie, w jakim przepisy ustawy o PIT przewidują opodatkowanie wszelkich świadczeń:

• które pracownik może potencjalnie otrzymać w związku z pozostawaniem w stosunku pracy,

• które są ściśle związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez pracodawcę,

• których wartości nie da się obliczyć w zgodnie z metodologią wskazaną w ustawie o PIT,

• powyższe przepisy powinny być rozumiane w ten sposób, że „inne nieodpłatne świadczenia” oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika.

Trybunał Konstytucyjny określił istotne cechy, które muszą zostać spełnione, aby nieodpłatne świadczenia mogły generować przychód ze stosunku pracy. W konsekwencji za przychód pracownika, podlegający opodatkowaniu, mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Pisemne regulacje w zakresie rabatów sformułowane w formie Regulaminu określają ścisłe wytyczne w tym zakresie. Ponadto przyjęta przez Zarząd Spółki Uchwała określa ściśle podstawy i sposób kalkulacji Rabatu, wprowadzając tym odgórne wytyczne.

Odnosząc się do drugiej z cech wskazanych przez Trybunał Konstytucyjny, tj. związanej z otrzymaniem świadczenia w interesie pracownika, a nie w interesie pracodawcy wskazać należy, że udzielony z inicjatywy Spółki rabat dla pracowników i członków ich rodzin jest pewnego rodzaju instrumentem łagodzenia negatywnych skutków sezonowych wahań w popycie na usługi wypoczynkowe. Spółka ma nadzieję, że udzielony rabat przełoży się wprost na osiągane przez Spółkę przychody ze sprzedaży.

Po trzecie Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że aby przypisać danej osobie przychód, należy udowodnić, że otrzymana korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów). Ponadto rabat został udzielony wszystkim zatrudnionym Spółce pracownikom, jak również ich małżonkom i dzieciom co powoduje, że ma charakter ogólny, a Spółka nie prowadzi żadnych indywidualnych wyliczeń, pozwalających na skonkretyzowanie świadczeń dla poszczególnych pracowników.

Dodatkowym argumentem przemawiającym za słusznością poglądu Spółki jest interpretacja art. 11 ust. 1 ustawy o PIT. Z treści tego przepisu wynika bowiem, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są „otrzymane”. Zatem, wymaga podkreślenia realny charakter świadczenia. W odniesieniu do pieniędzy (wartości pieniężnych) owo skonkretyzowanie i przypisanie ich jako przychodu będącego podstawą opodatkowania jest możliwe bez elementu realnego, tj. wydania sumy podatnikowi.

Natomiast w odniesieniu do „innych nieodpłatnych świadczeń” bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości.

Zdaniem Spółki podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne pracodawcy stanowiło przychód ze stosunku pracy, jest wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Spółka uważa, że nie można do końca przewidzieć, czy pracownicy skorzystają z rabatów.

W wyroku z dnia 30 października 2014 r. (sygn. akt II FSK 2451/12) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że przyznanie rabatu nie jest „częściowo nieodpłatnym świadczeniem” i nie wiąże się z koniecznością odprowadzenia podatku dochodowego z tego tytułu. Cyt.: „stanowisko przeciwne prowadziłoby do nieuzasadnionej konkluzji, że każdy konsument nabywający towar po obniżonej cenie w stosunku do pierwotnej ceny towaru, każdorazowo powinien wykazywać przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w części odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną pierwotną, a rzeczywistą ceną zapłaconą za towar”. Ponadto w ocenie NSA cyt.: „pracownicy korzystający z takich akcji promocyjnych nie różnią się od innych klientów – konsumentów i nie mogą, (…) ponosić z tego tytułu dodatkowych obciążeń podatkowych. Akcje promocyjne kierowane są bowiem do różnych odbiorców, a skierowanie tej akcji do pracowników spółki ma wydźwięk jedynie marketingowy, promocyjny mający na celu zwiększenie sprzedaży i różniący się jedynie czasem możliwości skorzystania z rabatu”.

Nie można zgodzić się z sytuacją w której rabaty udzielone przez Spółkę pracownikom i pozostałym osobom/podmiotom korzystającym z usług Spółki na warunkach określonych w Regulaminie, podlegałyby różnemu ciężarowi podatkowemu w zakresie PIT.

Powyższa sytuacja prowadziłaby do naruszenia art. 2 oraz art. 32 w zw. z art. 8 Konstytucji RP, tj. określonej w nich zasady równości wobec prawa oraz zasady sprawiedliwości społecznej. W szczególności, pracownicy Spółki korzystający z analogicznych rabatów jak ogół klientów Spółki, byliby traktowani w mniej korzystny sposób z punktu widzenia obciążeń finansowych, niż pozostałe osoby korzystające z rabatów. Zatem, kryterium statusu danej osoby jako pracownika Spółki nie może różnicować konsekwencji podatkowych przyznanych rabatów. Takie działanie nie odpowiada zasadzie praworządności i sprawiedliwości społecznej wskazanej w Konstytucji RP.

Zdaniem Spółki, po stronie pracowników i członków ich rodzin nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT. Korzystanie z rabatu na tych samym zasadach przez pracowników i członków ich rodzin (osób niebędących pracownikami Spółki) jest neutralne podatkowo dla wszystkich osób. Spółka nie jest zobowiązana do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek PIT od udzielonych rabatów oraz do sporządzania informacji PIT-8C.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 stycznia 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (Nr IPPB4/4511- 1515/15-2/JK). Stan faktyczny w przywołanej interpretacji indywidualnej dotyczył rabatów kierowanych do pracowników i członków ich rodzin (do których zaliczono małżonków, konkubentów, rodziców, dzieci i rodzeństwo). Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie przychylił się do stanowiska wnioskodawcy zgodnie z którym skutkiem uzyskania rabatu w programie lojalnościowym będzie obniżenie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia. Powyższe stanowisko koresponduje również ze stanowiskiem wyrażonym w interpretacji indywidualnej z dnia 24 kwietnia 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (Nr IPPB2/4511-115/15-2/PW).

W indywidualnej interpretacji z dnia 17 lutego 2010 r. (Nr IPPB2/415-714/09-3/MK), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że w przypadku utworzenia przez wnioskodawcę programu lojalnościowego „Rodzinka pracowników”, którego grono beneficjentów – podmiotów korzystających z rabatów, nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, u uczestników programu nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o PIT. Korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników wnioskodawcy i członków ich rodzin będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.

Podobnie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 4 czerwca 2013 r. (Nr ILPB2/415-215/13-2/TR) uznano, że „w przedmiotowej sprawie po stronie pracowników Wnioskodawcy oraz członków ich rodzin nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników Spółki i osoby niebędące pracownikami będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest Spółką Skarbu Państwa, w której prawa i obowiązki wspólnika wykonuje Agencja (dalej: „A ”). Działalnością podstawową Spółki jest zarządzanie obiektami noclegowymi, turystycznymi i miejscami krótkotrwałego zakwaterowania. Przedmiotem podstawowej działalności Spółki jest organizacja i zabezpieczenie wypoczynku, w tym także na rzecz środowiska wojskowego. Spółka świadczy usługi w zakresie: realizacji programów osłonowych dla żołnierzy wojskowych i członków ich rodzin, zabezpiecza bazy do organizacji szkoleń i konferencji, odpraw i narad dla komórek i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej, organizacji różnych form wypoczynku dla żołnierzy zawodowych, emerytów i rencistów wojskowych, pracowników wojska, emerytów i rencistów. Spółka corocznie przygotowuje szereg ofert wypoczynkowych dla swoich gości, m.in. ofertę indywidualną, oferty specjalne. Oferta indywidualna skierowana do wszystkich klientów indywidualnych i obejmuje ofertę wypoczynkową we wszystkich ośrodkach należących do Spółki w zakresie nie objętym ofertą specjalną. Oferta specjalna obejmuje m.in. wczasy lecznicze, wypoczynek bożonarodzeniowy, sylwestrowy itp. Spółka przyjęła regulamin modyfikacji cen za usługi świadczone w oddziałach Spółki (dalej: „Regulamin”) mający na celu określenie zasad udzielania rabatów za usługi oraz zwiększania cen za usługi względem obowiązujących na dany rok kalendarzowy cenników. Zgodnie z Regulaminem do udzielania rabatów cenowych za usługi, we wszystkich formach, upoważniony jest Zarząd Spółki, Dyrektorzy Oddziałów, a także osoby upoważnione przez Zarząd lub Dyrektorów Oddziałów. Rabaty dotyczą wszystkich osób/podmiotów korzystających z usług Spółki, w tym osób wobec których na podstawie regulacji obowiązujących w Spółce mają zastosowanie cenniki dotyczące preferencyjnych warunków dla środowiska wojskowego. Spółka zastrzegła w Regulaminie, że cena po udzieleniu rabatu nie może być niższa od kosztu zmiennego osobodnia powiększonego o podatek VAT, z wyłączeniem rabatów udzielonych przez Zarząd Spółki. Zarząd korzystając z posiadanych uprawnień przyjął uchwałę w przedmiocie udzielenia rabatów pracownikom Spółki i członkom ich rodzin (dalej: „Uchwała”). Zgodnie z Uchwałą Zarząd postanowił udzielić pracownikom oraz ich małżonkom i dzieciom rabatu na korzystanie z obiektów wypoczynkowych Spółki. Spółka ustaliła, że rabat wyniesie 50% ceny przewidzianej dla danego miejsca noclegowego, wynikającej z zatwierdzonego przez Zarząd Spółki cennika usług, świadczonych przez ośrodki wypoczynkowe w danym roku kalendarzowym według standardowej oferty (dalej: „Rabat”). Na takich samych warunkach jak pracownikom Spółki Rabat przyznawany jest również członkom ich rodzin, tj. małżonkowi i dzieciom.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia skutków podatkowych udzielania rabatów pracownikom i członkom ich rodzin na korzystanie z obiektów wypoczynkowych.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rabat”. „Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia, oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Co do zasady, wartość udzielonych pracownikom i członkom ich rodzin rabatów będzie stanowić nieodpłatne świadczenie jedynie po stronie pracowników. Gdyby nie łączący ich z Wnioskodawcą stosunek pracy to rabatów nie otrzymaliby również członkowie ich rodzin.

Jednakże, należy zauważyć, że opisany we wniosku stan faktyczny nie ogranicza kręgu uprawnionych do rabatu jedynie do pracowników Wnioskodawcy i członków ich rodzin, gdyż z rabatu będą mogły korzystać również żołnierze i członkowie ich rodzin, żołnierze zawodowi, emeryci i renciści wojskowi, pracownicy wojska, emeryci i renciści. Sugeruje to, że krąg uprawnionych do rabatów będzie potencjalnie nieograniczony.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie po stronie pracowników oraz członków ich rodzin nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Korzystanie z rabatu przez pracowników Spółki i osoby niebędące pracownikami będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.

Wobec powyższego, Spółka nie będzie zobowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz do wystawienia stosownej informacji podatkowej.

Podsumowując, w oparciu o przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku udzielenia rabatu szerokiemu gronie beneficjentów, gdzie skorzystanie z rabatów, nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń Sądu i interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nim zawarte nie są wiążące dla tutejszego organu. Wydane rozstrzygnięcia dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonych stanach faktycznych lub zdarzeniach przyszłych i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/